Струва ми се, подобна маска може да има оправданост единствено ако носи 1. остра социално-критична функция или пък 2. функция, релативизираща наратива от първо лице (както при Киркегор).
Във всички останали случаи, маската на маниерността е суета и инстинктивен опит за защита от критика.